Een poëtische en intieme documentaire, waarin een kleinzoon de belevingswereld van zijn levendige, uitbundige ‘Beiroetse’ grootmoeder wil vastleggen, voordat die wordt uitgewist door de tijd en haar onvermijdelijke levenseinde. Teta (Oma) Fatima worstelt met de stilte van het ooit zo rumoerige huis, en overpeinst wat haar na haar dood te wachten staat. De filmende kleinzoon herinnert haar, in zijn verschijning en door meegebrachte tapes met vioolimprovisaties, aan haar geliefde echtgenoot: een violist die twintig jaar geleden overleed. Zo komen grootvader, grootmoeder en kleinzoon samen in een magisch-realistische documentaire die een voorbij én een toekomstig overlijden probeert te trotseren.